Zorgboerderij Het Scheiend gelukkig met nieuwe eigenaren
Sinds juli 2023 wordt Het Scheiend in Oirschot gerund door een jong, enthousiast koppel: Joost en Yvonne de Lepper – Van de Loo. De vorige eigenaren van het zorgbedrijf, Henk en Paulien van den Oord, wilden met pensioen. Ze zochten een geschikte overnamekandidaat. “Nooit gedacht dat het zo vlug zou gaan. Het was gewoon een schot in de roos. Van beide kanten.”
De historie van zorgboerderij Het Scheiend begon in 1998. Aanvankelijk runden Henk (70) en Paulien (67) een varkensbedrijf, maar na de dramatische gevolgen van de varkenspest, een periode waarin Henk overspannen raakte, besloten ze het roer om te gooien. Henk wilde zich gaan toeleggen op de begeleiding van re-integratiecliënten van NovaFarm, waar hij al enige ervaring mee had. Paulien, verzorgende van beroep, zou met dochter Marleen (verpleegkundige) een dagbesteding voor ouderen beginnen. De varkensstallen werden vervangen door een zorgboerderij en paardenmanege. Een hele investering, maar ze geloofden erin, ook al dacht hun omgeving daar anders over. Vanaf het eerste uur liep het echter hartstikke goed. Het echtpaar stak er hun ziel en zaligheid in, ruim 20 jaar lang. Zo werd Het Scheiend een begrip in de regio. Tot de pensioenleeftijd in zicht kwam. “We hadden nog steeds volop energie, maar we moesten ook aan de toekomst denken.”
Start zoektocht
Dochter Marleen had geen plannen om de zorgonderneming over te nemen, haar ambities lagen meer in de ziekenhuiswereld. En zo begon de zoektocht naar een bedrijfsopvolger. Henk en Paulien: “De zorgboerderij moest en zou doorgaan. Het was een veilige haven geworden voor zoveel mensen, we voelden ons erg verantwoordelijk”. Een bevriende makelaar werd gepolst. Die dacht dat de paardenmanege wel wat kandidaten zou opleveren. Maar het héle erf – inclusief zorgboerderij en woonhuis – dat was andere koek. “Ik heb toen wel wat nachtjes wakker gelegen”, zegt Henk. Tot hij toevallig aan de praat raakte met de eigenaar van Van de Loo Grondverzet & Sloopwerken, de man die destijds zijn varkensstallen had gesloopt. Die dacht gelijk aan zijn dochter Yvonne (ouderenverzorgende) en schoonzoon Joost (zelfstandig hovenier). Zou dit niks voor hen zijn?
Kennismaking
Een kennismaking was snel geregeld. Toen Yvonne (29) over de drempel stapte, was ze eigenlijk meteen verkocht. Yvonne: ”Ik werkte al 10 jaar met ouderen bij Amalia Zorg en ben een echt paardenmeisje. Al mijn interesses kwamen hier samen. De sfeer op de zorgboerderij en de manege vond ik geweldig. Het kleinschalige, de aandacht voor de mensen, dat je echt tijd voor ze kunt maken.” Bij haar partner Joost (34) sprong de vonk over toen hij aan de praat kwam met een re-integratiecliënt bij Het Scheiend. “Er werd iets bij me geraakt. Ik zag hoe de zorgboerderij echt iets toevoegt aan de kwaliteit van iemands leven. Hoe mensen elkaar hier helpen en van elkaar leren. Een werkritme krijgen, op het rechte pad komen, de drank laten staan. In het hovenierswerk vond ik het al leuk om maatje te zijn. Ik zag ineens voor me hoe ik die mensen zou kunnen begeleiden bij klussen op de boerderij. Snoeien, een kippenhok repareren, een stukje straatwerk, er is hier altijd werk aan de winkel. Het begon te kriebelen.”
Overgangsperiode
De bedrijfsovername ging uiteraard niet over één nacht ijs. Ze spraken een periode af van een half jaar, waarin het jonge stel één dag per week meedraaide op het bedrijf. Dat bleek een goede zet. Paulien: “Na 2 weken zag ik al dat Yvonne over de juiste kwaliteiten beschikte. Een genot om te zien.” Ook tussen Joost en de re-integratiecliënten was er een klik. Henk: “Zo knap hoe Joost dat oppakte, hoe de jongens hem accepteerden. Ik zag: jij hebt er talent voor.” Daarna ging het snel. Overnamegesprekken volgden, datums werden geprikt. Voor Henk en Paulien ging het eigenlijk een beetje té snel. Henk: “Het is niet niks: je bedrijf moeten loslaten, de plek waar je kinderen zijn opgegroeid. Het had voor ons nog best een paar jaar langer mogen duren. Ik liep nog de halve marathon zonder problemen. Maar ja, de kans kwam nu voorbij. We wilden ruimte maken voor de nieuwe generatie.”
Beren op de weg
Voor het jonge stel ging een droom in vervulling. Yvonne: “Ondernemen zit ons allebei in het bloed. We besloten er helemaal voor te gaan.” Maar er waren ook beren op de weg, zoals het financiële plaatje. Joost: “We konden geen volledige lening krijgen bij de bank, ook al was Het Scheiend een financieel gezond bedrijf met prima prognoses. Banken zijn helaas nogal risicomijdend geworden. Gelukkig hebben we met hulp van mensen uit ons netwerk toch de benodigde investering kunnen doen. De overdracht hebben we samen met Henk en Paulien gevierd door in de zomer een grote open dag te organiseren. Een afscheid en tegelijk een nieuw begin.”
Hulp van SZZ
Op 1 juli 2023 was de overname officieel, het echte leven kon beginnen. Yvonne: “Ik was al goed ingewerkt door Marleen, maar vanaf toen moest ik zelfstandig aan de slag. Ik heb veel gehad aan de gesprekken met de regiomanager van SZZ. En ook hun helpdesk stond altijd voor ons klaar. Geen vraag was ze teveel. Ze adviseerden me over van alles, zoals de administratie, de cliëntregistratie en het kwaliteitssysteem. Ik doe nu de cliëntadministratie tussen 8 en 10 uur ’s ochtends, dat is goed te behappen. Als de ouderen binnenkomen, ben ik klaar en kan ik ze alle aandacht geven.” Joost doet de boekhouding/facturatie en is daarnaast fanatiek bezig om ‘zijn jongens’ aan het werk te houden. Ze zijn niet allemaal even gemotiveerd, maar dat vindt hij juist een uitdaging. Met veel humor – ‘Ik zoek nu iemand met 2 linkerhanden’ – weet hij ze toch in de actiestand te krijgen. Joost: “De mooiste gesprekken heb je tijdens het klussen. We gaan ook regelmatig naar buiten, klussen doen voor echte opdrachtgevers, zodat de jongens weer in de maatschappij leren meedraaien. Dat vind ik het mooist.”
Veranderingen
Grote veranderingen hebben de nieuwe eigenaren niet doorgevoerd. Yvonne: “De basis was goed, dus we hebben veel dingen hetzelfde gelaten. Bovendien: wij moeten ons aanpassen, niet de cliënt. We hoeven ook niet groter te worden. Kwaliteit blijven bieden, dat vinden we het belangrijkst.” Alleen achter de schermen worden er wat dingen gemoderniseerd, vertelt Joost. “We zijn alle dossiers aan het digitaliseren en hebben een nieuw boekhoudprogramma gekozen.” Cliënten en hun familie hebben de overgang als geruisloos ervaren. Cliënt Ria (68): “De nieuwe eigenaren zijn jonger, dat is het enige verschil. Verder merk je er niks van. Ze hebben hetzelfde dagritme aangehouden. De activiteiten zijn hetzelfde gebleven, net als het koekje bij de koffie. Dat vind ik fijn. Ook de vrijwilligers en onze begeleidster Joke zijn gebleven.”
Hoezo stoppen?
Yvonne heeft onlangs haar oud-collega Ilse in dienst genomen, met wie ze al jaren fijn samenwerkte. Die heeft het ook goed naar de zin. Vrijwilliger Corrie (76) komt al 18 jaar op Het Scheiend. “Ik riep altijd: als Henk en Paulien stoppen, dan stop ik ook. Maar toen het eenmaal zover was, ben ik toch gebleven. Het is gewoon te leuk hier. Een kaartje leggen, koffie schenken. De nieuwe eigenaren zijn heel aardig en laten ook merken dat ze je waarderen.” Joost grapt: “Ja, ik waardeer het nieuwe gehoorapparaat van Corrie, ze hoort me weer.”
Geen spijt
Hoe kijken Yvonne en Joost zelf terug op hun beginperiode? Yvonne: “Die was pittig. Je eigen huis verkopen, verhuizen, geldzaken en verzekeringen regelen, ingewerkt worden, alles draaiende houden. Er kwam heel veel op ons af.” Joost: “De eerste zomer was zwaar, veel vrijwilligers waren op vakantie, we moesten maaien, hooien, oogsten. Je kon ons daarna echt opvegen. Maar toen dat eenmaal achter de rug was, begon het grote genieten.” Yvonne: “Het is een goed besluit geweest. Nog geen dag heb ik hier met tegenzin gewerkt. Ik heb zondags al zin om maandags weer te beginnen.” Joost: “Dit werk geeft zoveel voldoening. Hard werken, blije cliënten en ’s avonds tevreden op de bank.”
Blauwe spekjes
Henk en Paulien zijn verhuisd naar een tijdelijke woning in de buurt, in afwachting van de bouw van hun nieuwe huis. “Het is voor ons een proces van loslaten en dat gaat best goed. Wij hebben alle vertrouwen in Joost en Yvonne. Ze vullen elkaar perfect aan en de cliënten dragen hen op handen.” De twee koppels hebben nog regelmatig contact en beschouwen elkaar inmiddels als vrienden. En wat extra leuk is: de geschiedenis herhaalt zich, want Joost en Yvonne verwachten medio 2024 een baby. Dat hebben ze gevierd met blauwe spekjes en veel cliënten raken er niet over uitgepraat. Henk en Paulien weten uit ervaring: “Er is geen plek waar je een kind beter kan grootbrengen dan op Het Scheiend.”